Μάχη της Βανδέας: Οι Βανδεανοί ελευθέρωναν τους στρατιώτες των Δημοκρατών που συνελάμβαναν στη μάχη ενώ οι Δημοκράτες έσφαζαν τα γυναικόπαιδα που ήταν αιχμάλωτα

ποσπάσματα απ’ την πολύ καλή έρευνα του κ. Σπύρου Αναγνώστου για την Γαλλική Επανάσταση στο περιοδικό Τρίτο Μάτι τεύχος 215. Προτείνουμε ανεπιφύλακτα το περιοδικό στο αναγνωστικό κοινό γιατί πράγματι κάνει εις βάθος μελέτες σημαντικών γεγονότων της ανθρωπότητας.

Οι Γάλλοι Διαφωτιστές της Γαλλικής Επανάστασης είχαν διαγράψει το όνομα της Μασσαλίας επειδή οι κάτοικοι αντιστάθηκαν!

Αποσπάσματα απ’ την πολύ καλή έρευνα του κ. Σπύρου Αναγνώστου για την Γαλλική Επανάσταση στο περιοδικό Τρίτο Μάτι τεύχος 215. Προτείνουμε ανεπιφύλακτα το περιοδικό στο αναγνωστικό κοινό γιατί πράγματι κάνει εις βάθος μελέτες σημαντικών γεγονότων της ανθρωπότητας.

Η βάπτιση και ο γάμος στη Γαλλική Επανάσταση

Ο Καριέ και οι Πνιγμοί της Νάντης. Ο φριχτός Ρεπουμπλικανικός Γάμος

 Ο βουλευτής και κομισάριος Ζαν-Μπατίστ Καριέ, ήταν ο άνθρωπος που είχε διατάξει τις περισσότερες σφαγές και εκτελέσεις στην πόλη της Νάντης και τη γύρω περιοχή. Δική του υπήρξε η περιβόητη φράση, «θα προτιμήσουμε να κάνουμε τη Γαλλία ένα νεκροταφείο από το να μην την αναγεννήσουμε με τον δικό μας τρόπο».

Οι στρατηγοί της Γαλλικής Επανάστασης έφτιαχναν παντελόνια και εξώφυλλα από το ανθρώπινο δέρμα των θυμάτων τους!

Παντελόνια, σέλλες και βιβλία από ανθρώπινο δέρμα...

Στα επίσημα αρχεία του νομού Μαιν-ε-Λουάρ, σώζεται η κατάθεση του Ειρηνοδίκη Jean Humeau, από το Ponts-de-Ce, που αναφέρει τη λειτουργία στην περιοχή του, ενός από τα βυρσοδεψεία όπου οι ρεπουμπλικανοί  έφτιαχναν παντελόνια και σέλλες από το ανθρώπινο δέρμα των γδαρμένων θυμάτων τους!

Η Γενοκτονία της επαρχίας της Βανδέας

Οι κάτοικοι της Βανδέας αποφάσισαν να αντισταθούν στις "Δημοκρατικές Φάλαγγες" των Ιακωβίνων Επαναστατών που επέβαλλαν τον αποχριστιανισμό της Γαλλίας.

Οι Ιακωβίνοι εξοργίστηκαν και με δημοκρατικές διαδικασίες αποφάσισαν να εξαφανίσουν την Βανδέα και το λαό της, χαρακτηρίζοντάς τον ως ακάθαρτη ράτσα! 

Και τι εννοούμε "δημοκρατικές διαδικασίες"; Αποφάσισαν μέσω της Εθνοσυνέλευσης που έλεγχαν πλήρως μέσω της "Τρομοκρατίας" να ψηφίσουν την Γενοκτονία των κατοίκων της Βανδέας.

Οι Ιακωβίνοι κατάφεραν να εξολοθρεύσουν το ένα τρίτο περίπου απ' τους 800.000 κατοίκους της μεγάλης αυτής επαρχίας!

Μετά την καθοριστική μάχη της Σαβεναί, ο στρατηγός Westermann υπέβαλε στην Εθνοσυνέλευση μια έκθεση η οποία αποτελεί μια από τις πιο ανατριχιαστικές «απολογίες» Γενοκτονίας στην Ιστορία. 



Εγραφε εκεί: 

«Δεν υπάρχει πλέον Βανδέα. Πέθανε κάτω από το ελεύθερο σπαθί μας μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά της. Δεν υπάρχει πλέον Βανδέα, ρεπουμπλικάνοι πολίτες, μόλις την έθαψα στους βάλτους και στα δάση της Σαβεναί, συμφωνά με τις διαταγές που μου δώσατε [.. .]Συνέθλιψα τα παιδιά κάτω από τις οπλές των αλόγων, έσφαξα τις γυναίκες, που, τουλάχιστον αυτές, δεν θα γεννήσουν ξανά συμμορίτες [...] εξολόθρευσα τα πάντα»!

Πράγματι, ωστόσο, όπως φρόντιζε να το υπενθυμίζει ο Westermann, βρισκόταν σε απόλυτη αρμονία με τις διαταγές που είχε. 

Ο συντάκτης του Διατάγματος της 1ης Αυγούστου 1793, που ήταν η απαρχή της Γενοκτονίας, ο διαβόητος Μπαρέρ, το είχε παρουσιάσει στην Εθνοσυνέλευση με τα εξής λόγια, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας: 

«Η Επιτροπή, σύμφωνα με την άδεια σας, ετοίμασε τα μέτρα για την εξόντωση αυτής της απειθάρχητης ράτσας [...]»

Ότι ακριβώς γίνεται και σήμερα στις Δυτικές Δημοκρατίες. 

Όποιες απόψεις δεν θεωρούνται απ΄τις κυβερνήσεις "ορθές" ψηφίζουν νόμους και τις απαγορεύουν δημοκρατικά πάντα μέσα απ' τα κοινοβούλια. Μπορεί να μην υπάρχει πλέον η γκιλοτίνα, αλλά υπάρχουν οι πολιτικοί κρατούμενοι, υπάρχει η μαζική δυσφήμιση απ' τα ΜΜΕ, υπάρχουν τα διάφορα προοδευτικά "τάγματα εφόδου" που τσακίζουν όποιον αμφισβητεί το "πολίτευμα" και υπάρχει το χειρότερο απ' όλα τα δημοκρατικά μέσα καταστολής: η απομόνωση! Οικονομική, κοινωνική κτλ. Σε ωθούν στην απομόνωση. Στην ανεργία. Δημοκρατικά!

Άρα ανέκαθεν στις Δημοκρατίες απ΄τη Γαλλική Επανάσταση και μετά ποινικοποιούνταν με διάφορους τρόπους εξόντωσης η αντίθετη άποψη που αμφισβητούσε τη κυριαρχούσα ιδεολογία!

 Βέβαια και ο Σωκράτης ακριβώς για αυτό καταδικάστηκε εν καιρώ Δημοκρατίας! Αλλά δεν θα συγκρίνουμε την Δημοκρατία της αρχαίας Ελλάδας με την Γαλλική και τη σημερινή γιατί τότε υπήρχαν δούλοι και επίσης υπήρχε και καθαρά φυλετική ψήφος. Αν δηλαδή δεν ήσουν Αθηναίος αποδεδειγμένα και κίναιδος(gay), δεν συμμετείχες στο Δημοκρατικό πολίτευμα.

Εβραϊκός Ιακωβινικός μισανθρωπισμός!

Έτσι θέλει η Δημοκρατία να ψήσει το ψωμί της! Με ανθρώπους για καύσιμη ύλη!

Η φρίκη των σαδιστικών τους εγκλημάτων υπήρξε ασύλληπτη: 

Έγκυες γυναίκες οδηγούνταν σε πρέσες(!) οινοποιείων όπου συνθλίβονταν για να βγάλουν τους «μικρούς συμμορίτες». Άλλες, αφού βιάζονταν, κρεμάζονταν ανάποδα και κόβονταν στα δύο ως τον λαιμό, άλλες ριχνόταν από τα παράθυρο πάνω σε κάθετα στημένες ξιφολόγχες, ή γινόταν «ανθρώπινα πυροτεχνήματα», αφού έχωναν μέσα τους φυσίγγια, τα οποία και άναβαν. 

Οι Ρεπουμπλικάνοι εκτελούσαν επίσης συστηματικά και όλους τους αιχμαλώτους από τα πεδία των μαχών -κατά κανόνα με τις πιο σαδιστικές μεθόδους- κι αυτό παρά το γεγονός ότι οι Βανδεανοί, από την πλευρό τους, συστηματικά απελευθέρωναν τους σφαγείς των οικογενειών τους.

Είναι τρομερή η μαρτυρία, τον Ιανουάριο του 1794, του αξιωματικού της Αστυνομίας Gannet, ο οποίος συνέταξε μια έκθεση προς τους ανωτέρους του, διαμαρτυρόμενος επειδή το δεξί χέρι τού Turreau, ο αντιστράτηγος Francois-Pierre Amey, δεν μπορούσε να σταματήσει να εγκληματεί, ακόμα και όταν είχε «τελειώσει» με της γυναίκες και τα παιδιά των αντιπάλων τους. Είχε γράψει τότε ο Gannet: 

«Ο Amey ανάβει φούρνους και όταν πυρώσουν πετάει μέσα γυναίκες και παιδιά. Του υποβάλαμε διαμαρτυρίες μας απάντησε ότι έτσι θέλει η Δημοκρατία να ψήνει το ψωμί της. Αρχικά είχαν καταδικαστεί σε αυτού του είδους τη θανάτωση οι γυναίκες των συμμοριτών, και τότε δεν είπαμε τίποτα- όμως σήμερα οι κραυγές αυτών των δύστυχων έχουν τόσο πολύ διασκεδάσει τους στρατιώτες και τον Tureau, που θέλησαν να συνεχίσουν με αυτήν την ικανοποίηση. Καθώς έλειψαν τα θηλυκά (sic) των βασιλικών, στρέφονται στις γυναίκες των αληθινών πατριωτών.Ήδη, είκοσι τρεις υπέστησαν αυτό το φοβερό μαρτύριο [...]». 

Ανέφερε μάλιστα στο τέλος της επιστολής και τα ονόματα από χήρες δικών τους ανθρώπων που είχαν αυτήν την τύχη, για να ικανοποιήσουν την έξη που εν τω μεταξύ είχαν αποκτήσει ο Turreau και οι στρατιώτες του.

Την έκθεση του Gannet επιβεβαιώνει και σωζόμενη επιστολή των κομισάριων Morel και Carpenty, στις 24 Μαρτίου 1794, όπου γράφουν ότι, «ο Amey ρίχνει σε φούρνους γυναίκες και παιδιά, στο Montournais, στις Epesses και σε πολλά (!) άλλα μέρη...»

Αποσπάσματα απ’ την πολύ καλή έρευνα του κ. Σπύρου Αναγνώστου για την Γαλλική Επανάσταση στο περιοδικό Τρίτο Μάτι τεύχος 215. Προτείνουμε ανεπιφύλακτα το περιοδικό στο αναγνωστικό κοινό γιατί πράγματι κάνει εις βάθος μελέτες σημαντικών γεγονότων της ανθρωπότητας.

Οι αποκρυφιστικές καταβολές των αντίχριστων Ιακωβίνων. Από τον Φρανκισμό στον Ιακωβινισμό

To 1979 ο πρόεδρος της Ισραηλινής Ακδημίας Gershom Scholem είχε δώσει μια αποκαλυπτική διάλεξη στο Παρίσι, η οποία δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε και σε βιβλίο. Ο τίτλος της ήταν «Απ’ τον Φρανκισμό στον Ιακωβινισμό. Η ζωή του Moses Dobruska, άλλως Franz Thomas von Schonfeld, άλλως Junius Frey».

Αυτό που παρουσίασε ο Scholem ήταν το πρόσωπο του ανιψιού του ψευδο-μεσσία Jacob Frank και παρ’ ολίγον διαδόχου του, Moses Dobruska!

 Ήταν ο άνθρωπος που είχε ιδρύσει την Ιλλουμινατική Στοά της Ασιατικής Αδελφότητας στη Βιέννη. Το μυστηριώδες αυτό άτομα με τα τρία ονόματα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση των Ιακωβίνων και τοποθετήθηκε από αυτούς πρόεδρος τγς Επιτροπής Αποχριστιανισμού του Παρισιού.

Οι αποκρυφιστικές καταβολές των αντίχριστων Ιακωβίνων. Από τον Φρανκισμό στον Ιακωβινισμό

Το 1979, ο Πρόεδρος της Ισραηλινής Ακαδημίας Gershom Scholem, είχε δώσει μια αποκαλυπτική διάλεξη στο Παρίσι η οποία δυο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε και σε βιβλίο. Ο εύγλωττος τίτλος της διάλεξης του αυτής -όπως και του βιβλίου- ήταν: «Από τον Φρανκισμό στον Ιακωβινισμό. Ή ζωή του Moses Dobruska, άλλως Franz Thomas von Schonfeld, άλλως Junius Frey».

Ο Gershom Scholem

Στο κείμενο του αυτό ο Scholem παρουσίαζε όλα τα στοιχεία που είχε κατορθώσει να συλλέξει και να μελετήσει, γύρω από τον Junius Frey, μία από τις αινιγματικότερες και πιο αμφιλεγόμενες μορφές του Ιακωβινισμού. Ή έρευνα του σημαντικού φιλοσόφου και ιστορικού είχε πραγματοποιηθεί κυρίως στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας, στην οποία κυριολεκτικά «ξημεροβραδιαζόταν» επί έξι μήνες!

Αυτό που παρουσίασε ο Scholem ήταν ότι το πρόσωπο που είναι ευρύτατα γνωστό στους μελετητές της Γαλλικής Επανάστασης ως Junius Frey, δεν ήταν άλλος από τον ανιψιό τού ψευδο-μεσσία Γιάκομπ Φρανκ [12] και ηγετικό μέλος της σέκτας του, Moses Dobruska.

Ο Moses Dobruska ήταν ο γιος της ξαδέρφης του Φρανκ, της Schondel Dobruska, της περιβόητης «προφήτισσας του Μπρνο» - ή «πόρνης του Μπρνο», όπως την ονόμαζε ο άσπονδος πολέμιος της σέκτας, ο ραβίνος Jacob Emden. Σε μερικές πηγές μάλιστα αναφέρεται ως ξάδελφος του ψευδο-μεσσία - αντί για ανιψιός του. Αυτός είχε αλλάξει για πρώτη φορά το όνομα του, σε Franz Thomas von Schonfeld, το 1775, όταν βαπτίστηκε Χριστιανός, ενώ τρία χρόνια μετά είχε προσθέσει και τους τίτλους ευγενείας.

Ήταν ο άνθρωπος που, μαζί με άλλους ευ γενείς, είχε ιδρύσει τη διαβόητη ελευθεροτεκτονική οργάνωση της Ασιατικής Αδελφότητας, η οποία ήταν μια από τις τέσσερις Ιλλουμινατικές Στοές της Βιέννης, και στην οποίαν ανέλαβε αμέσως ηγετικό ρόλο.

H Ασιατική Αδελφότητα, που είχε ως Μέγα Διδάσκαλο τον ίδιο τον Πρίγκιπα της Έσσης, Κάρολο, υπήρξε η κοινή μυστική στέγη και το μεγάλο χωνευτήρι μέσα στο οποίο ένωσαν τις δυνάμεις τους οι Ροδόσταυροι, οι Σαμπαταϊστές του Φρανκ και οι Ιλλουμινάτι του Βαϊσχάουπτ.

Την ημέρα της κηδείας του «μεσσία» θείου του, το 1791, του είχε προταθεί η ηγεσία της Φρανκιστικής σέκτας, δεδομένου ότι ήταν πολύ ικανότερος από τα παιδιά του Φρανκ. Εκείνος όμως αρνήθηκε, καθώς ετοιμαζόταν ήδη να αναλάβει τον νέο του ρόλο, στον οποίον τον είχε τάξει το μεγάλο Ιλλουμινατικό Σχέδιο, στη Γαλλία.

Τη συγκεκριμένη πρόταση και τους λό γους της απόρριψης της, τα γνωρίζουμε χάρη στη σωζόμενη καταγγελία ενός ανώνυ μου πληροφοριοδότη προς τον Δήμαρχο της Πράγας, το 1799, η οποία αναφέρεται σε όλη τη δράση των Φρανκιστών της Βοημίας. Ο χαρακτήρας των στοιχείων που παρουσιάζει η καταγγελία δείχνει ότι αυτή προερχόταν από άνθρωπο που γνώριζε τα πράγματα «από μέσα». Και εξάλλου, η ιστορική έρευνα του καθηγητή Scholem την επιβεβαίωσε πλήρως.

Το 1792, ο αρχισυνωμότης ανιψιός του Φρανκ άλλαξε για δεύτερη φορά το όνομα του, σε Junius Frey, και ταυτόχρονα μετανάστευσε στην Γαλλία, όπου τον βρίσκουμε να διαδραματίζει αμέσως σημαντικό ρόλο στη Λέσχη των Ιακωβίνων, μαζί με τα αδέλφια του, Emanuel και Leopoldine. (H Leopoldine -ή Esther Dobruska, όπως ήταν το αληθινό της όνομα- παντρεύτηκε τον αρχηγό της τρομερής μυστικής αστυνομίας του Ροβε­σπιέρου, τον διαβόητο Francois Chabot). Παρ' ότι επρόκειτο για έναν αριστοκράτη, που μάλιστα ερχόταν από την Αυστρία, τον «μεγάλο εχθρό», οι Ιακωβίνοι χορηγήσαν αμέσως στον Junius Frey «τιμητική υπηκοότητα» και του έδωσαν καίρια πόστα εξουσίας, σαν να ήξεραν πολύ καλά με ποιον είχαν να κάνουν. 

Είναι βέβαια σαφές πως είχε πάει εκεί με «υψηλές συστάσεις» από την Ιλλουμινατική Στοά της Ασιατικής Αδελφότητας.

Ο Frey διακρίθηκε ιδιαίτερα μέσα στους Ιακωβίνους, για τη δράση του κατά της κατάληψης των Ανακτόρων του Κεραμεικού -όπου άνδρες της ηρωικής Ελβετικής Φρουράς και του υπηρετικού προσωπικού γδάρθηκαν ζωντανοί!

Διακρίθηκε επίσης για τα γραπτά του της... Κοινωνικής Φιλοσοφίας. Κυρίως, όμως, «διέπρεψε» ως πρόεδρος της Επιτροπής Αποχριστιανισμού του Παρισιού.

Επρόκειτο βέβαια για το πιο καίριο και νευραλγικό πόστο για τα σχέδια των Ιλλουμινάτι να αποχριστιανίσουν τη Γαλλία, και ως τέτοιο δεν είναι διόλου παράξενο που παραχωρήθηκε στον ανιψιό του Γιάκομπ Φρανκ και παρ' ολίγον αρχηγό της σέκτας του. Είναι επίσης προφανές ότι εκείνος είχε εξασφαλίσει για τον εαυτό του αυτή τη θέση, πριν ακόμα πάει «συστημένος» στη Γαλλία και ανέλθει με «ιλιγγιώδη ταχύτητα» τα σκαλοπάτια της Ιακωβίνικης εξουσίας.

Αποσπάσματα απ’ την πολύ καλή έρευνα του κ. Σπύρου Αναγνώστου για την Γαλλική Επανάσταση στο περιοδικό Τρίτο Μάτι τεύχος 215. Προτείνουμε ανεπιφύλακτα το περιοδικό στο αναγνωστικό κοινό γιατί πράγματι κάνει εις βάθος μελέτες σημαντικών γεγονότων της ανθρωπότητας.