ΤΙ ΕΣΤΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΣ 3

Το μίσος του Μπολσεβικισμού προς την Ελληνικήν Φυλήν.



Οι Εβραίοι Δικτάτορες της Μόσχας απέδωκαν από της πρώτης στιγμής εξαιρετικήν σημασίαν εις την Ελλάδα, όχι μόνον λόγω της γεωγραφικής της θέσεως, αλλά και λόγω της ζωτικότητος, την οποίαν έδειξεν η Ελληνική Φυλή, η κατ’ εξοχήν σημαιοφόρος του χριστιανικού πολιτισμού εν τη Ανατολή. Ιδού διατί ειργάσθησαν με μεγαλυτέραν ίσως λύσσαν από τον [ντονμέ] Κεμάλ διά την εκδίωξιν των Ελλήνων εκ Μ. Ασίας και τελευταίως διά την απόσπασιν της Ελληνικής Μακεδονίας και Θράκης.


΄Ηδη από του 1919 συνεστήθη εν τη Οδησσώ ιδιαίτερον Τμήμα Προπαγάνδας, καλούμενον Ανατολικόν Τμήμα της Οδησσού.
Πρώτος Πρόεδρος αυτού υπήρξεν ο γνωστός Γάλλος Εβραίος λοχαγός Σαδούλ, γραμματεύς δε ο έλλην Ιωαννίδης. Ο Σαδούλ απέστειλε προκηρύξεις εις τον Ελληνικόν στρατόν με την υπογραφήν του, καλών αυτόν να ρίψη τα όπλα και να συμπράξη με τους Τούρκους!
Τώ 1920 επί κεφαλής του Ανατολικού Τμήματος ετοποθετήθη ο Σεραφείμ (Τρυγώνης) εξαπολύσας επίσης εις πολλάς δεκάδας χιλιάδας αντιτύπων προκηρύξεις ομοίας, προς τον Ελληνικόν στρατόν της Θράκης και Μ. Ασίας. Εξ άλλου το Τμήμα τούτο απέστειλε κρυφίως εις την Ελλάδα ένα εκ των μελών του, τον έλληνα Ταμπουλίδη, όστις διέμεινεν ολόκληρον διετίαν, εργαζόμενος εν Πειραιεί και Αθήναις, εν αγνοία των Ελληνικών Αρχών!
Το Τμήμα τούτο απέστελλεν επίσης χρηματικάς βοηθείας προς τον Κεμάλ, διά του αντιπροσώπου αυτού, ενός Τούρκου Λαζού εκ Τραπεζούντος, έχοντος εις την διάθεσίν του ιδιαίτερον ατμόπλοιον.
Κατά το 1920 έφθασεν εις Μόσχαν – όπου ευρισκόμην και εγώ – ο φοιτητής των φυσικομαθηματικών του Εθνικού Πανεπιστημίου Λιγδόπουλος εκ μέρους του ελληνικού κομμουνιστικού κόμματος. Ούτος αφού έλαβε οδηγίας του κέντρου ανεχώρησε συνοδευόμενος από έναν άλλον έλληνα κομμουνιστήν της Ρωσσίας, Αλεξάκην ονόματι και ένα Λιθουανόν και εφωδιασμένοι με πέντε εκατομμύρια χρυσών φράγκων.
Τους τρείς αυτούς κυρίους παρέλαβε εις το ατμόπλοιον του ο αντιπρόσωπος του Κεμάλ εν Οδησσώ διά να τους μεταφέρη εις Κωνσταντινούπολιν. Καθ’ οδόν όμως, δελεασθείς προφανώς εκ του μεγάλου ποσού, το οποίον έφερον μεθ’ αυτών οι τρείς συμπλωτήρες του, τους εφόνευσε και τους έρριψε εις την θάλασσαν. Φθάσας εις Κωνσταντινούπολιν εδήλωσεν εις τας αρχάς ότι κατά τον πλούν πολεμικόν αγνώστου σημαίας τον εσταμάτησε και κατόπιν ερεύνης παρέλαβε τους τρείς ταξειδιώτας του.
Μετά παρέλευσιν 3 μηνών από της δολοφονίας ανεγνώσαμεν την νεκρολογίαν του Λιγδοπούλου εις την ‘Ισβεστίαν’, επίσημον όργανον του ρωσσικού μπολσεβικισμού.
Αλλ’ η τραγική μοίρα του κομμουνιστού Λιγδοπούλου δεν ημπόδισε τους Εβραίους δικτάτορας της Μόσχας να έλθουν εις επικοινωνίαν με το ελληνικόν Κομμουνιστικόν Κόμμα. Διά των σατανικών μέσων, τα οποία εκείνοι γνωρίζουν, τώ απέστειλαν όχι μόνον χρήματα, αλλά και κυρίως οδηγίας πολιτικάς: να συμπράξουν με την Ηνωμένην εναντίον του Βενιζέλου κατά τας εκλογάς του 1920. Και ο μεν αντιβενιζελισμός συμβολίζων τας απολυταρχικάς ροπάς, αι οποίαι παρατηρούνται εις όλας τας χώρας, ανέπτυξεν την γνωστήν προπαγάνδαν του προς εξαπάτησιν του Ελληνικού λαού. Αλλά τι εζήτουν με αυτόν οι έλληνες Κομμουνισταί, εκπροσωπούντες δήθεν τας προοδευτικάς αρχάς της εποχής μας;
Οι ενθυμούμενοι τ’ αριθμητικά αποτελέσματα των εκλογών της 1ης Νοεμβρίου θα υπολογίσουν ότι αν οι εργάται ψηφοφόροι δεν συνέπραττον μετά του αντιβενιζελισμού, η εκλογική νίκη θα ανήκεν εις την Κυβέρνησιν Βενιζέλου.
Αυτό όμως δεν συνέφερεν εις τους Εβραίους δικτάτορας της Μόσχας, οι οποίοι διά πρακτόρων μόνον κατ’ όνομα ελλήνων, έπεισαν μερίδα του Ελληνικού λαού ότι ο Μικρασιατικός Αγών, ο Ιερός Αγών της απολυτρώσεως της πολυκλαύστου Ιωνίας μας, ήτο αγών δήθεν κατακτητικός, ωσάν η Σμύρνη, αι Κυδωνίαι, η Μαγνησία, το Αιδίνιον να μην ήσαν Ελληνικαί και ωσάν η κοιτίς του Ελληνικού πολιτισμού, η ‘γκιαούρ Ισμίρ’ να ήτο τουρκική!
Οι έλληνες Κομμουνισταί είνε ΄Ενοχοι Εσχάτης Προδοσίας, όχι απλώς κατά της Ελληνικής Πατρίδος, αλλά και κατά του ανθρωπισμού!
Μόνον εις την Ελλάδα, όπου ο Νόμος υποτάσσεται εις τα προσωπικά ή κομματικά συμφέροντα και αυτά κακώς εννοούμενα, ήτο και είνε δυνατόν να δρώσιν ακόμη ανενόχλητοι οι κομμουνισταί, οι οποίοι ουδεμίαν υποστάντες τιμωρίαν, διά την υπονόμευσιν του μικρασιατικού μετώπου απεθρασύνθησαν τόσον ώστε να ομιλούν σήμερον περί αυτονομίας της Ελληνικής Μακεδονίας και Θράκης, και το φοβερώτερον ακόμη να ζητούν τας ψήφους των προσφύγων, των οποίων υπήρξαν οι αιμοδιψείς δήμιοι.
Είνε θλιβερόν ότι το Ελληνικόν Κράτος, η Εθνοσυνέλευσις, αι δικαστικαί αρχαί και αι αστικαί οργανώσεις, ακόμη δεν εκήρυξαν τον κομμουνισμόν εκτός νόμου, όπως έπραξαν ήδη η Σερβία, η Ρουμανία και η Βουλγαρία, αν και τα εκεί Κομμουνιστικά Κόμματα, ούτε συνετέλεσαν εις εθνικάς συμφοράς, ούτε εργάζονται τόσον προκλητικώς διά την υπονόμευσιν της εδαφικής ακεραιότητος της χώρας των.
Και διά να φανή ακόμη γυμνοτέρα η αγρία εχθρότης των Εβραίων δικτατόρων της Μόσχας προς τους πρόσφυγας, διά να φανή κάτι φοβερώτερον, η σκληρά απανθρωπία των προς πάν ανθρώπινον αίσθημα, θ’ αναφέρω το εξής περιστατικόν:
Μετά την εθνικήν συμφοράν – ευρισκόμην ακόμη εις Μόσχαν – ξένοι κομμουνισταί ευρισκόμενοι εις την σοβιετικήν πρωτεύουσαν επρότειναν εις τους Εβραίους δικτάτορας όπως ο διεθνής κομμουνισμός εκδηλώση ζωηρώς την συμπάθειάν του προς τους ΄Ελληνας και Αρμενίους πρόσφυγας τους καταφυγόντας εις την Ελλάδα και προς τους επιζώντας ακόμη χριστιανούς της Τουρκίας.
‘’Τοιουτοτρόπως’, έλεγεν η πρότασις, ‘αφ’ ενός θα ελκύσωμεν προς τον κομμουνισμόν τους πρόσφυγας, αφ’ ετέρου δε θα εκδηλώσομεν ανώτερον πολιτισμόν, όστις θα ενισχύση το γόητρόν μας εις όλην την γήν.’
Και όμως η τόσον ακίνδυνος αύτη πρότασις απερρίφθη παμψηφεί υπό των Εβραίων τυράννων, διότι επρόκειτο περί προσφύγων χριστιανών.
Εν τούτοις το ελληνικόν Κομμουνιστικόν Κόμμα, έχει το θράσος να ζητή πάντοτε την υποστήριξιν των προσφυγικών μαζών, ενώ τόσον ευθύνεται εις την τραγικήν δυστυχίαν του, ενώ ο διεθνής, ο ρωσσικός και ο ελληνικός κομμουνισμός δεν απηύθυναν ούδεμίαν τυπικήν έκκλησιν προς την διεθνή εργατικήν τάξιν διά την συλλογήν εράνων προς ανακούφισιν των ατυχών θυμάτων της κακούργου συμπράξεως των Εβραίων Μόσχας και Αγκύρας.
Είνε προφανές ότι ο μπολσεβικισμός παραβαίνει μίαν ακόμη φοράν τας κομμουνιστικάς αρχάς περί διεθνισμού, διά του μίσους του προς την Ελληνικήν Φυλήν, διά της μεροληψίας του υπέρ της τουρκικής.
Ο ‘Ελεύθερος Τύπος’ είνε άξιος εθνικής ευγνωμοσύνης, διότι ετόνισεν ήδη από της 5ης Ιανουαρίου μερικάς εκ των φιλοτουρκικών εκδηλώσεων της εξωτερικής πολιτικής των μπολσεβίκων. Η απάντησις του κ. Κορδάτου, εκ των αρχηγών του ελληνικού κομμουνισμού, καθ’ ήν το εθνικιστικόν κίνημα των Τούρκων δεν ήτο τίποτε άλλο παρά ένα κίνημα κατά του δυτικού ιμπεριαλισμού, επιβεβαιοί τας ανωτέρω πληροφορίας μου, καθ’ άς τόσον ο ρωσσικός, όσω και ο ελληνικός κομμουνισμός υπεκρίθησαν πάντοτε ότι ηγνόουν την ύπαρξιν εκατομμυρίων Ελλήνων και Αρμενίων εις την Ανατολήν και την Κωνσταντινούπολιν.
Τους αμφιβάλλοντας τυχόν περί της ακριβείας των πληροφοριών τούτων παραπέμπω εις τα στενογραφημένα πρακτικά του πρώτου Συνεδρίου των Ανατολικών Εθνών του Μπακού. (Σεπτέμβριος 1920).
Ιδού έν απόσπασμα επί λέξει του λόγου του τότε διευθυντού της σοβιετικής προπαγάνδας εν τη Εγγύς και Κεντρική Ανατολή, ‘συντρόφου’ Παύλοβιτς:
‘…Διατί η Αγγλία και η Γαλλία τόσον ενδιαφέρονται εις την υποστήριξιν του Βράγκελ; Διότι εφ’ όσον η Κριμαία ευρίσκεται εις χείρας του Βράγκελ, τα νώτα της επαναστατικής Τουρκίας είνε αποκομμένα και η σοβιετική Ρωσσία δεν δύναται να έλθη αρωγός των Τούρκων επαναστατών.’
‘Η Ελληνική κατοχή της Θράκης και Αδριανουπόλεως σκοπόν έχει την απομόνωσιν της επαναστατικής Τουρκίας και της Σοβιετικής Ρωσίας από τα Βαλκάνια.’
‘Ο Καπιταλισμός σκάπτει τον τάφον του, αλλ’ όπως επισπεύσωμεν τον θάνατόν του, τα Ανατολικά ΄Εθνη πρέπει χείρα με χείρα με την Σοβιετικήν Ρωσσίαν να δώσουν το τελευταίον κτύπημα. Η επαναστατική Ανατολή πρέπει να συνδεθή διά στενωτάτης συμμαχίας με την Σοβιετικήν Ρωσσίαν’.
Πράγματι το μίσος των Εβραίων της Γ’ Διεθνούς ήτο και είνε αφάνταστον προς πάν το Ελληνικόν. Οι Εβραίοι δικτάτορες της Μόσχας δι’ όλων των μέσων συνέδραμον αναφανδόν το έργον του Κεμάλ.
Ρώσσοι οικονομικοί υπάλληλοι εν Μόσχα, Ροστοβίω και Οδησσώ με διαβεβαίουν ότι απεστάλησαν εις τον Κεμάλ εκ των τμημάτων εις ά υπηρέτουν δεκάδες εκατομμυρίων χρυσών ρουβλίων.
Πολύ ενδιαφέρουσα είνε η κατωτέρω δήλωσις του Ιμπραίμ Ταγή, αντιπροσώπου του Κεμάλ εν τώ Συνεδρίω των Ανατολικών Εθνών, δι’ ής αποδεικνύεται η στενή συνεργασία της Μόσχας με την ΄Αγκυραν:
‘… Σύντροφοι, εκ των λεχθέντων προκύπτει ότι η Ανατολή ακολουθούσα τον δρόμον της αναπτύξεως και του πολιτισμού απεφάσισε να υπερασπίση την τύχην και την ανεξαρτησίαν της μέχρι τελευταίας πνοής των τέκνων της. Και η προτεινομένη χείρ της Σοβιετικής Ρωσσίας γίνεται δεκτή εν όλη τη ειλικρινεία.’ (Τετάρτη ημέρα του Συνεδρίου των Ανατολικών Εθνών, 14η Σεπτεμβρίου 1920, Μπακού).
Νομίζω ότι το αδιάλλακτον και αδικαιολόγητον μίσος των Εβραίων δικτατόρων της Μόσχας κατά παντός Ελληνικού και μάλιστα η σύμπραξις αυτών μετά της Αγκύρας αποτελούν ενώπιον της ιστορίας πλήρως ικανοποιητικά στοιχεία διά την ελληνικήν εκστρατείαν της Ουκρανίας (1919) μη λαμβανομένου υπόψη ότι η Ελλάς ήτο εξ’ άλλου υποχρεωμένη να μετάσχη εις τον συμμαχικόν εκείνον αγώνα διά να επιτύχη την απελευθέρωσιν της Θράκης και της Ιωνίας.
Εκτός τούτου ο Ελληνισμός της Ρωσσίας υπέστη τόσας καταστροφάς εκ μέρους των μπολσεβίκων, ώστε και μόναι εκείναι να δικαιολογούν την εκστρατείαν εκείνην την οποίαν τόσον δημοκοπικώς κατέκριναν ωρισμένα κόμματα. Ο Ελληνικός λαός δεν έχει ακόμη σχηματίσει σαφή ιδέαν των καταστροφών τούτων. Αρκούμαι μόνον να είπω ότι απωλέσθησαν ανεπιστρεπτί ελληνικαί περιουσίαι αξίας τουλάχιστον δύο δισεκατομμυρίων χρυσών ρουβλίων, ήτοι 70 περίπου δισεκατομμυρίων σημερινών δραχμών! Εις πολλάς δε χιλιάδας ανέρχονται οι τυφεκισθέντες ή οι υποκύψαντες εις τον διά της πείνης και των επιδημιών θάνατον, ΄Ελληνες της Ρωσσίας.
Όταν ο Ελληνικός στρατός υπεχώρει εις την Οδησσόν, οι Εβραίοι εδολοφόνουν πολλούς ΄Ελληνας στρατιώτας, μεμονωμένους, άλλους δε εκ των παραθύρων περιέχεον με βραστόν νερόν. Θα ανέφερον τα ονόματα Ρώσσων αυτοπτών μαρτύρων, αλλά δεν κάμνω εκ φόβου μη πάθουν συγγενείς των εν Ρωσσία.
Εξ’ άλλου το 1921 οπότε διωρίσθη αρχηγός της Τσέκας ο Λιθουανός Πέτερς ( ο τόσας θηριωδίας διαπράξας εν Πετρουπόλει και Μόσχα) υπό το πρόσχημα ότι οι ΄Ελληνες του Καυκάσου υποστηρίζουν δήθεν τους εις τα όρη καταφυγόντας Κοζάκους, ετυφέκισε πολλάς εκατοντάδας Ελλήνων, άλλους δε εξετόπισεν εντός 24 ωρών, διατάξας να εγκαταλείψουν το πάν και να μεταβούν εις Μπακού. Οι δυστυχείς ούτοι ΄Ελληνες ανερχόμενοι εις 15.000 συν γυναιξί και τέκνοις, ρακένδυτοι και πειναλέοι έφθασαν εις την περιοχήν ταύτην. Οι εκεί ΄Ελληνες τοίς παρέσχον, εφ’ όσον ήτο δυνατόν, τας πρώτας βοηθείας. Ο δε γράφων τοίς έστειλε 175 εκατομμύρια ρούβλια, αντιστοιχούντα την εποχήν εκείνην προς 800 ρούβλια χρυσά.
Η σύμπραξις του Μπολσεβικισμού
Μετά των Τούρκων, Βουλγάρων και Γερμανών
Οι Εβραίοι δικτάτορες της Μόσχας είνε τόσον ευφυείς, είνε τόσον θαυμασίως πληροφορούμενοι ώστε να μη αγνοούν ότι:
1) Ο Νεοτουρκισμός – εις όν ανήκει και ο Κεμαλισμός – ήδη από του μεγάλου Συνεδρίου του 1911 είχεν αποφασίσει την εξόντωσιν και την λήστευσιν των Χριστιανών της Τουρκίας, Ελλήνων και Αρμενίων, δηλαδή των γηγενών πληθυσμών, ποδοπατών ούτω όχι μόνον την αρχήν των εθνικοτήτων, αλλά τας στοιχειώδεις επιταγάς του ανθρωπισμού.
2) Ο νεοτουρκισμός διαρκούντος του πολέμου έσφαξε και ελήστευσε 1 ½ εκατομμύριον Αρμενίων και 1 εκατομμύριον Ελλήνων.
3) Ο πανισλαμισμός γεννηθείς κυρίως τώ 1899 κατά το αντι-χριστιανικόν εκείνο προσκύνημα του Κάιζερ εις τον τάφον του Σελαχεδδίν Εγιουμπί εις Δαμασκόν, αποβλέπει εις την καταστροφήν του Χριστιανικού πολιτισμού διά της αφυπνίσεως των πολεμοχαρών μουσουλμανικών λαών, οι οποίοι ως γνωστόν πιστεύουν κατά το Κοράνιόν των ότι ‘ο παράδεισος ευρίσκεται υπό την σκιάν του ξίφους του πολεμιστού’.
4) Ο Κεμαλισμός ουδέν άλλο εκπροσωπεί ειμή το άγριον μίσος του Ισλάμ κατά του Χριστιανισμού. Όπως δε επιγραμματικώς έγραφε πρό τινος μία μεγάλη Ιταλική εφημερίς η ‘ Γκαζέτα δέλ Πόπολο’ “ο κεμαλισμός είνε ανεπιτήδειον αμάλγαμα ιλλουμινισμού, μασωνισμού και μπολσεβικισμού, αλατισμένον με πανισλαμισμόν, θεωρίαν καθαρώς γερμανικήν.”
Αυτός είνε ο κεμαλισμός και εν γένει ο πανισλαμισμός.
Ποίαν στάσιν έπρεπε να τηρήσουν απέναντι αυτών οι Εβραίοι δικτάτορες της Μόσχας, αν ήσαν πράγματι ιδεολόγοι κήρυκες της κοινοκτημοσύνης, επιστημονικής θεωρίας, έστω ουτοπικής;
Η απάντησις είνε σαφής:
΄Ως άθεοι, όπως αυτοκαλούνται, έπρεπε να κτυπήσουν και την μουσουλμανικήν θρησκείαν, όπως κτυπούν την Χριστιανικήν. Ως οπαδοί της αρχής των εθνοτήτων, έπρεπε να αξιώσουν παρά του Κεμάλ να παραχωρήση αυτονομίαν εις τους Ελληνικούς, Αρμενικούς, Κουρδικούς, κλπ. πληθυσμούς και μάλιστα εις την Κωνσταντινούπολιν, της οποίας οι κάτοικοι κατά μεγάλην πλειοψηφίαν δεν είνε ούτε Τούρκοι, ούτε μουσουλμάνοι.
Αλλ’ οι αρχηγοί του μπολσεβικισμού δεν έκαμαν τίποτε από αυτά. ΄Αλλως τε και ο Κεμάλ είνε εβραίος δονμές εκ Θεσσαλονίκης.
Τουναντίον ως θα αποδείξω αμέσως, ενίσχυσαν τον Κεμάλ εις την αντιχριστιανικήν πολιτικήν του και ανέλαβον την προστασίαν της μουσουλμανικής θρησκείας, αποδείξαντες ούτω κατά τρόπον ακαταμάχητον ότι ουδέν άλλο ονειρεύονται ειμή την εξυπηρέτησιν του Εβραικού Ιδεώδους της Κοσμοκρατορίας, διά της εξολοθρεύσεως και ληστεύσεως των Χριστιανικών λαών.
Οι αφελείς ‘κοινωνιολόγοι’ της Ελλάδος, όσοι απερρόφησαν ανεξετάστως μαρξικόν δηλητήριον, το οποίον ενσταλάζουν οι εν Γερμανία καθηγηταί της Πολιτικής Οικονομίας, κατά τα εννέα δέκατα Εβραίοι, και εν γένει όλοι οι ΄Ελληνες και όλοι οι τίμιοι διανοούμενοί της γης, πρέπει να μελετήσουν μετά προσοχής τας συζητήσεις και τα πορίσματα του εν Μπακού της Ρωσσίας συνελθόντος το έτος 1920 πρώτου Συνεδρίου των αντιπροσώπων των Ανατολικών Εθνών, υπό την προεδρίαν του Εβραίου Ζηνοβιέφ (΄Απφελμπάουμ).
Ο Μουσουλμάνος Ναρμπουταμπέκωφ, αντιπρόσωπος του Τουρκεστάν, είπε μεταξύ άλλων τα εξής:
‘… Η βάσις της πολιτικής των Σοβιέτ απέναντι των Ανατολικών Εθνών ακριβέστατα διετυπώθη εις την προς ημάς προκήρυξιν του συμβουλίου των κομμισαρίων της Μόσχας, υπογεγραμμένην υπό του Λενίν.’
‘Αποτεινόμενος προς όλους τους εργάτας Μωαμεθανούς της Ρωσσίας και της Ανατολής λέγει ότι ‘η Συνθήκη των Σεβρών, η Συνθήκη του διαμελισμού της Τουρκίας και της αποσπάσεως της Αρμενίας έχει ξεσχισθή και η Κωνσταντινούπολις μένει εις τας χείρας των Μωαμεθανών’.
Περαιτέρω λέγει η προκήρυξις:
‘Από τούδε η πίστις σας, τα έθιμά σας και τα εθνικά σας καθιδρύματα κηρύσσονται ελεύθερα και αυτοτελή. Κανονίζεται η εθνική σας ζωή ελεύθερα και αυτοτελή. Σείς μόνοι πρέπει να είσθε κύριοι της χώρας σας, σείς μόνοι πρέπει να κανονίζετε την ζωήν σας κατά υπόδειγμα και τύπον ιδικόν σας’.
‘Κατόπιν τοιούτων λόγων’, εξακολουθεί ο Μουσουλμάνος αντιπρόσωπος ‘είνε ποτέ δυνατόν ημείς να μην ανταποκριθώμεν εις την προκήρυξιν της Σοβιετικής Αρχής;’.
[Σημ. ΕΕΕ: ΄Ετσι εξαπάτησαν οι αιμοσταγείς Εβραίοι Δικτάτορες της Μόσχας τους πληθυσμούς των Τουρκοφώνων Μουσουλμάνων της Κεντρικής Ασίας, αλλά και τους Τούρκους της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μέχρι να έρθει και η σειρά των, όπως απεδείχθη με τις
σφαγές κατά των Κούρδων και των Αράβων Μουσουλμάνων της Αλεξανδρέττας!
Ιδού τι κατάφεραν τελικά οι Εβραίοι Λόρδοι του Λονδίνου, σε τέσσαρα μόλις χρόνια, σχετικά με τους Μουσουλμάνους της Τουρκίας:
"... Η Τουρκία (Η ΄Εδρα τού Χαλιφάτου) είναι νεκρή και δεν θα σηκωθεί ποτέ πιά, επειδή έχουμε καταστρέψει την ηθική δύναμή της, το Χαλιφάτο και το Ισλάμ."
Λόρδος Curzon, Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών, μιλώντας στην Βουλή των Κοινοτήτων στις 24 Ιουλίου 1924.
Ο Σιωνιστής Κώρζον εννοούσε ότι τώρα πιά η Τουρκία κατακτήθηκε από τούς ντονμέ Κεμαλιστές και επομένως θα παρέμενε γιά πάντα δικό τους - δηλ. τών Εβραίων-Σιωνιστών τής Διασποράς - Προτεκτοράτο!!]
Λέγει τόσα πολλά η προκήρυξις αύτη ώστε θεωρώ περιττόν να την αναλύσω. Θα σημειώσω μόνον ότι οι μπολσεβίκοι υιοθέτησαν όλας τας αντιλήψεις του Κεμάλ, μεθ’ ού συνήψαν την 8ην Μαρτίου 1821 συμμαχίαν, προσενεγκόντες εις αυτόν βοήθειαν όχι μόνον ηθικήν, αλλά και εις χρήμα, και εις πολεμικόν υλικόν και εις αξιωματικούς επιτελείς.
Πολλοί αναγνώσται μου θα γνωρίζουν ότι Τούρκοι αξιωματικοί και στρατιώται, αιχμαλωτισθέντες εν Μ. Ασία υπό του Ελληνικού στρατού, επεβεβαίωσαν πάντα ταύτα.
Και ενεφανίσθη ούτω το τραγικόν, το αχαρακτήριστον θέαμα: ο ρωσσικός κομμουνισμός, δήθεν ευγενής επανάστασις των Ρώσσων ‘εργατών και χωρικών’, συμβολίζουσα δήθεν ό,τι υψηλότερον έχει να δείξη ο σύγχρονος πολιτισμός, να βοηθή με αφοσίωσιν εκπλήσσουσαν, το κεμαλικόν κίνημα – τελευταίον σπασμόν της φθινούσης αιμοδιψούς μογγολικής φυλής των Του-κιού (Τούρκων) – εις την εξόντωσιν των γηγενών Χριστιανικών πληθυσμών, μεταξύ των οποίων οι ΄Ελληνες [και Αρμένιοι] εργάται και χωρικοί της Ανατολής.
Αλλά οι Εβραίοι τύραννοι της Μόσχας δεν ηρκέσθησαν εις την θετικήν αυτήν σύμπραξιν προς τους Τούρκους. Εις πάν επίσημον έγγραφόν των εχαρακτήρισαν το κεμαλικόν κίνημα ως δήθεν ‘αγώνα του Τουρκικού λαού υπέρ της ανεξαρτησίας του.’
Δηλαδή υπεκρίθησαν ότι ηγνόουν την παρουσίαν εν Ανατολή εκατομμυρίων όλων υποδούλων Ελλήνων και Αρμενίων, υπεκρίθησαν ότι εθεώρουν όλα τα τουρκικά [οθωμανικά] εδάφη ως κατοικούμενα υπό πληθυσμού αμιγών Τούρκων.
Είνε δυνατόν να υποθέση κανείς ότι καλή τη πίστει νομίζουν τούτο οι δαιμόνιοι Εβραίοι δικτάτορες; Ασφαλώς όχι. Αλλά διά να καλύψουν τας αντιχριστιανικάς ενεργείας των εφεύρον το πρόσχημα ότι εθεώρουν αυτό ως [δήθεν] ευγενή αγώνα του τουρκικού λαού υπέρ της ανεξαρτησίας του. Ούτω κατώρθωσαν να δηλητηριάσουν κατά της Ελλάδος και τας εργατικάς τάξεις όλων σχεδόν των συμμάχων Εθνών, αγνοούσας την πραγματικήν σύνθεσιν των πληθυσμών της Ανατολής.
Η Ιστορία του Πολιτισμού θα είπη ότι οι Τούρκοι επί αιώνας απειλούμενοι υπό των Ρώσσων Χριστιανών δεν επέτυχον να εξαλείψουν τον χριστιανικόν πολιτισμόν της Ανατολής. Και μόνον όταν η Ρωσσία περιήλθεν εις χείρας Εβραίων συμμαχησάντων προς τον [ντονμέ] Κεμάλ, τότε μόνον επετεύχθη η διά πυρός και σιδήρου καταστροφή αυτού.
Αλλ’ η κηδεμονία του Μπολσεβικισμού προς την κεμαλικήν τυραννίαν δεν περιορίσθη μέχρι της νίκης της κατά της Ελλάδος (Αύγουστος του 1922).
Όταν το φθινόπωρον του ιδίου έτους εγένετο προσπάθεια συνεργασίας των Βαλκανικών Κρατών κατ’ αυτών, η Μόσχα διέτασσε τα Κομμουνιστικά Κόμματα αυτών, μεταξύ των οποίων και το ελληνικόν Κομμουνιστικόν Κόμμα, και ταύτα αποφάσιζαν εις την Συνδιάσκεψιν της Σόφιας τα εξής τερατώδη:
‘Τα Κομμουνιστικά Κόμματα των Βαλκανίων, οφείλουν να πολεμήσουν μεθ’ όλης των τής δυνάμεως πάσαν νέαν προσπάθειαν αποσκοπούσαν νέον πόλεμον κατά της Τουρκίας και αξιούσι την ειρήνην και την ένωσιν των Βαλκανικών λαών μετά του Τουρκικού λαού, όστις διεξάγει αγώνα κατά του ευρωπαικού ιμπεριαλισμού και υπέρ της εθνικής ανεξαρτησίας του’. (Τετάρτη παράγραφος του Α’ Κεφαλαίου των αποφάσεων της Ε’ Βαλκανικής Κομμουνιστικής Διασκέψεως)
Οι Μπολσεβίκοι εξακολουθούν πάντοτε να προστατεύουν την κεμαλικήν Τουρκίαν και να την ωθούν εις ανθελληνικάς και αντιχριστιανικάς ενεργείας, παρά το δόγμα του διεθνισμού και της αθείας, το οποίον τοίς επιβάλλει ίσην αμεροληψίαν απέναντι όλων των εθνών και των θρησκειών.
Κατ’ επιταγήν της Μόσχας η πέμπτη Παμβαλκανική Κομμουνιστική Συνδιάσκεψις, εις την οποίαν μετέσχε και το ελληνικόν Κομμουνιστικόν Κόμμα, απεφάσισε μεταξύ άλλων τα εξής:
‘Τα Κομμουνιστικά Κόμματα του Αίμου δηλούσιν ότι οι βαλκανικοί λαοί οφείλουν να υποστηρίξουν την Τουρκίαν εις τον αγώνα της υπέρ της ανεξαρτησίας της και κατά του ευρωπαικού ιμπεριαλισμού, ότι τα Στενά και η Κωνσταντινούπολις πρέπει να ανήκουν εις την Τουρκίαν, ότι η Μαύρη Θάλασσα πρέπει να ανήκει εις τους λαούς των ακτών της και ότι πρέπει να μένη κλειστή εις όλους τούς πολεμικούς στόλους των κεφαλαιοκρατικών κρατών.’ (Τρίτη παράγραφος του Γ’ Κεφαλαίου των αποφάσεων της ρηθείσης Διασκέψεως).
Τα Στενά και η Κωνσταντινούπολις, λέγουν οι μπολσεβίκοι, πρέπει να ανήκουν εις την Τουρκίαν. Αλλά πού είνε η αρχή του διεθνισμού, την οποίαν διατυμπανίζει ο κομμουνισμός;
Σήμερον και ο πλέον κακόπιστος άνθρωπος είνε υποχρεωμένος να ομολογήσει ότι η νοτιοδυτική, η κεντρική και η ανατολική Μακεδονία κατοικούντο ήδη τώ 1913 υπό πλειοψηφίας ελληνικής, η οποία μετεβλήθη τώρα εις παμψηφίαν περίπου μετά την αναχώρησιν των Τούρκων και την εγκατάστασιν των προσφύγων. Τι επίτασσεν εις τον διεθνή κομμουνισμόν ο εθνολογικός ούτος χαρακτήρ της Ελληνικής Μακεδονίας;
Σεβασμόν στοιχειώδη προς την αρχήν της αυτοδιαθέσεως των λαών. Εν τούτοις ήδη την επαύριον της εθνικής συμφοράς, καθ’ ήν στιγμήν αι αιματηραί φλόγες της πυρποληθείσης Ελληνικής Σμύρνης εφώτιζον τα ύδατα του Αιγαίου, οι δικτάτορες της Μόσχα ήρχοντο εις επαφήν με την βουλγαρική μακεδονικήν οργάνωσιν διά να ανακινήσουν το Μακεδονικό Ζήτημα, διά να δημιουργήσουν νέαν συμφοράν εις την τόσον μισουμένη υπ’ αυτών Ελλάδα.
Κατ’ εντολήν της Μόσχας, η πέμπτη Βαλκανική Κομμουνιστική Διάσκεψις, συνελθούσα εις Μόσχαν κατ’ Οκτώβριον του 1922 απεφάσισε τα εξής:
‘Τα Κομμουνιστικά Κόμματα των Βαλκανίων αποκαλύπτοντα τους αληθείς σκοπούς της εθνικόφρονος πολιτικής των Σέρβων, Βουλγάρων και Ελλήνων αστών (σημ.: η Ελλάς πάντοτε τελευταία) δηλούσιν ότι θα υποστηρίξουν δι’ όλων τών δυνάμεών των τον αγώνα των πληθυσμών της Μακεδονίας διά την εθνικήν ανεξαρτησίαν των, ότι θα εργασθούν διά να απαλλάξουν το εθνικόν κίνημα της Μακεδονίας εκ της επιρροής των αστών των γειτονικών χωρών και να το οδηγήσουν εις την οδόν του επαναστατικού αγώνος προς τον σκοπόν της ιδρύσεως Σοβιετικής Δημοκρατίας εν Μακεδονία και Ομοσπονδιακής Σοβιετικής Δημοκρατίας του Αίμου’. (Δευτέρα παράγραφος του Δ’ Κεφαλαίου των αποφάσεων της ρηθείσης Διασκέψεως).
Και εις το έγγραφον τούτο φαίνονται όλοι οι καταχθόνιοι σκοποί των αιμοδιψών τυράννων της Μόσχας, μεθ’ ών συμπράττουν δυστυχώς και έλληνες, κατ’ όνομα, κομμουνισταί.
Διότι ερωτώ:
Είνε δυνατόν να αγνοούν οι δαιμόνιοι αρχηγοί του μπολσεβικισμού ποία είνε σήμερον η σύνθεσις του πληθυσμού της Ελληνικής Μακεδονίας; Και αφού γνωρίζουν, πώς ποδοπατούν την θέλησιν αυτού, κατά παμψηφίαν σχεδόν ελληνική, να απολαύση ειρήνης, διά να
ησυχάση εκ των μακρών του δοκιμασιών; Πού είνε ο σεβασμός των προς την αρχήν τών εθνικοτήτων; Και διατί να γίνη η Μακεδονία κομμουνιστική Δημοκρατία εφ’ όσον αυτοί ούτοι οι μπολσεβίκοι εγκατέλειψαν τας αρχάς της κοινοκτημοσύνης εν Ρωσσία, αφού την οδήγησαν εις την πείναν, εις την διαφθοράν και εις την ατίμωσιν;
Οι εν Ελλάδι μισθωτοί πράκτορες των ερυθρών τυράννων, οι απαρτίζοντες δήθεν το ‘ελληνικόν’ Κομμουνιστικόν Κόμμα, διά να υποστηρίξουν την ανθελληνικήν πολιτικήν τών πατρώνων των εις το Μακεδονικό Ζήτημα, επικαλούνται διαρκώς την μαρτυρίαν του Γερμανού Βάιγκανδ περί της συνθέσεως του πληθυσμού της Μακεδονίας.
Οι απλοικοί ή κακόβουλοι ούτοι υπηρέται των βουλγαρικών βλέψεων υποκρίνονται ότι αγνοούν:
1ον) ότι ο Βάιγκανδ επεσκέφθη μόνον την υπό των γερμανοβουλγάρων κατεχομένην Μακεδονίαν κατά τον Παγκόσμιον Πόλεμον, αποσταλείς επί τούτω υπό του Καιζερικού Επιτελείου.
2ον) ότι ο Βάιγκανδ διατηρεί Βαλκανικόν Ινστιτούτον εις Λειψίαν, με επιχορήγησιν του Βουλγαρικού Κράτους, του αστικού Βουλγαρικού Κράτους.
Πώς λοιπόν οι δήθεν ‘διεθνισταί’ του κομμουνιστικού ελληνικού και ρωσσικού υιοθετούν απόψεις μονομερείς αστικών Κρατών και δή κατακτητικών όπως η Καιζερική Γερμανία και η Κομιτατζηδική Βουλγαρία;
Η πρό τινος γενομένη δολοφονία του μεγάλου Αρχικομιτατζή Αλεξανδρώφ έσυρεν ολίγον τον πέπλον όστις καλύπτει την συνεργασίαν των περισσοτέρων κομιτατζήδων μετά των Εβραίων τυράννων της Μόσχας. Απεκαλύφθη, ως γνωστόν, ότι ο Αλεξανδρώφ εδολοφονήθη υπό των οργάνων του κομιτατζή Τσαούλεφ, όστις μεταβάς εις Βιέννην συνήψε συμφωνίαν μετά του εκεί μεγάλου μπολσεβικικού κέντρου.
Είνε ευτύχημα ότι οι βούλγαροι κομιτατζήδες είνε διηρημένοι εις το ζήτημα τούτο. Διότι άλλοι μεν ζητούν την απλήν προσάρτησιν της Μακεδονίας εις την Βουλγαρίαν, άλλοι δε την αυτονόμησιν της Μακεδονίας και Θράκης. Είνε επίσης ευτύχημα ότι οι αγρόται του Σταμπολίνσκυ ώμοσαν εκδίκησιν κατά των αντιπάλων των, οι οποίοι διά της βίας και της τρομοκρατίας ανήλθον εις την αρχήν.
Αι εσωτερικαί διενέξεις των Βουλγάρων και ο μερικός αφοπλισμός των, δεν θα τους επιτρέψη επί πολύ ακόμη διάστημα να κινηθούν. Και η Ελλάς, η οποία έπρεπεν εν τω μεταξύ να οργανωθή πατάσσουσα τόσον την άκραν αριστεράν, όσω και την άκραν δεξιάν, παρακολουθεί αδιάφορος, ως υπνωτισμένη, τας εξόχως σντεθνικάς ενεργείας των μεν και των δε.
Οι ‘έλληνες’ κομμουνισταί δεν αγνοούν ότι ο Βούλγαρος βουλευτής Βασίλειος Κολλάρωφ παίζει πρωτεύοντα ρόλον εις την διεθνή σκηνήν. Ρόλον όχι κοινωνιολογικόν, αλλά γνησίως βουλγαρικόν. Οι ιθύνοντες της Μόσχας ευχαρίστως αποδέχονται τας βουλγαρικάς εισηγήσεις του ‘συντρόφου’ Κολλάρωφ, εφόσον αύται εξυπηρετούν το ανόσιον πρόγραμμά των.
Νομίζω ότι και μόνη η αποδεδειγμένη αύτη μεροληψία των δήθεν ‘διεθνών’ κομμουνιστών υπέρ των Βουλγάρων και μόνη η προσπάθεια των ρώσσων κομμουνιστών να προκαλέσουν νέον πόλεμον διά την αυτονόμησιν της Μακεδονίας θα έπρεπε να συνεγείρουν όλους τους ΄Ελληνας εργάτας εναντίον των ‘ελλήνων’ πρακτόρων της Μόσχας.
Ταύτα ως προς την σύμπραξιν των μπολσεβίκων μετά των Τούρκων και των Βουλγάρων. Ως προς την απολυταρχικήν Γερμανίαν, τινές εκ των αναγνωστών μου θα γνωρίζουν ίσως ότι ο Λενίν διέσχισε το γερμανικόν έδαφος διαρκούντος του Ευρωπαικού πολέμου, επί γερμανικής αμαξοστοιχίας διατεθείσης υπό του γερμανικού επιτελείου, χάριν αυτού, ευρισκομένου εις Ελβετίαν και μη δυναμένου να μεταβή δι’ άλλης οδού εις την Πετρούπολιν.
Ο Λενίν, ρώσσος εκ πατρός και Εβραίος εκ μητρός, δεν θα ετύγχανεν ασφαλώς της τιμής και της προστασίας αυτής του Καιζερικού Επιτελείου, εάν δεν παρείχεν εις αυτό εγγυήσεις επαρκείς, όχι μόνον περί των πραγματικών κοινωνιστικών του αντιλήψεων, αλλά κυρίως περί της εξωτερικής του πολιτικής. Πράγματι, μόλις ο Λενίν έγινε κύριος της καταστάσεως έσπευσε να διαλύση τον ρωσσικόν στρατόν, διά να τον ανασυντάξη βραδύτερον – ώ αθώοι έλληνες κομμουνισταί – και να συνάψη την επονείδιστον Συνθήκην του Μπρέστ-Λιτόφσκι, (3 Μαρτίου 1918).
Μόνον η Συνθήκη αυτή αποτελεί όχι μόνον άρνησιν των κομμουνιστικών αρχών, αλλά την αμετάκλητον καταδίκην και την σαφεστέραν απογύμνωσιν των βαθυτέρων ελατηρίων των Εβραίων-μπολσεβίκων. Ο Γερμανικός, ο Αυστριακός και ο Τουρκικός στρατός ήσαν πλέον ελεύθεροι να στραφούν μόνον κατά των συμμάχων λαών, ιδία δε ο τουρκικός να συνεχίζη την σφαγήν των μαρτυρικών Ελληνικών και Αρμενικών πληθυσμών!
Και θα ενίκων, ως γνωστόν, αι Κεντρικαί –δηλαδή αι αρχαί του απολυταρχισμού και της κατακτήσεως – αν η μεγάλη αμερικανική Δημοκρατία, συντρίβουσα, εις μίαν ιστορικήν πλέον εν τη ωραιότητί της χειρονομίαν, τας ισχυράς αντιδράσεις [;!] των εβραικών οργανώσεων, δεν έσπευδεν εις βοήθειαν του γαλλικού μετώπου. ΄Ολοι οι πολιτισμένοι λαοί και όλοι οι τίμιοι άνθρωποι, αδιακρίτως εθνικότητος δικαιούνται έκτοτε να ερωτήσουν τους Εβραίους της Μόσχας: ‘Ποίαι θα ήσαν αι επί του ιδίου αυτών κομμουνισμού (;) συνέπειαι μιάς γερμανικής νίκης; Ήτο δυνατόν να σταθή ο ρωσσικός (;) κομμουνισμός (;) κατόπιν μιάς γερμανικής επικρατήσεως, την οποίαν οι ίδιοι θα είχον παρασκευάσει; Δεν θα κατεποντίζοντο όλαι αι νεωτεριστικαί θεωρίαι, αν επεκράτει ο γερμανικός απολυταρχισμός;
[Σημ. ΕΕΕ: από την παραπάνω παράγραφον φαίνεται καθαρά ότι ο συγγραφεύς αγνοεί την Συμφωνίαν των Εβραίων Λόρδων του Λονδίνου (όρα επιστολή Μπάλφουρ) προς τον Ρότσιλδ και τους λόγους διά τους οποίους οι Εβραίοι του Διεθνούς Σιωνισμού μετεστράφησαν, ‘έπεισαν’ – εξεβίασαν - τον Αμερικανό Πρόεδρο να βάλει την Αμερική στον Πόλεμο και εβοήθησαν παντοιοτρόπως τους Συμμάχους, λόγω παραχώρησις της Παλαιστίνης εις τους Σιωνιστάς!]
Αλλ’ η ήττα της Γερμανίας, όχι μόνον δεν εξήλειψεν, αλλ’ επηύξησε τας συμπαθείας των μπολσεβίκων προς αυτήν. Απόδειξις η πολύκροτος Συνθήκη του Ραπάλλο (3 Απριλίου 1921), η οποία ευτυχώς διά την ανθρωπότητα, δεν εφηρμόσθη εις όλας τας διατάξεις της, διότι ο γερμανικός πατριωτισμός αφυπνισθείς έσπευσε να θέση εκ ποδών τον τότε ‘γερμανόν’ υπουργόν επί των Εξωτερικών Ρατενάου, επίσης Εβραίον, συμμεριζόμενον το πρόγραμμα των Εβραίων τυράννων του Ρωσσικού λαού.
΄Εκτοτε απεκαλύφθη υπό του αγγλικού τύπου ότι η Συνθήκη του Ραπάλλο περιείχε και στρατιωτικούς όρους, οι οποίοι επέβαλλον εις την κομμουνιστικήν (;) Ρωσσίαν να επιτρέψη την εντός του εδάφους της ανασυγκρότησιν του γερμανικού πολεμικού οργανισμού.
Πράγματι, ολίγον μετά την σύναψιν της εν λόγω συνθήκης απεστέλλοντο εις τα ρωσσικά εργοστάσια της Τούλας 200 γερμανοί αξιωματικοί τεχνικών όπλων, οι οποίοι επέβλεπον την εσπευσμένην κατασκευήν πολυβόλων νέας εφευρέσεως, βαλλόντων δεκάκις ταχύτερον ή τα γνωστά πολυβόλα.
Ηκολούθησεν η αποστολή αντιπροσώπων των γερμανικών εργοστασίων αεροπλάνων του Γιούγκερ και των οποίων η διεύθυνσις εγκαθίστατο εις το ελληνικόν Μοναστήριον του Αγ. Νικολάου εν Μόσχα.
Τηρείται σήμερον τόσον αυστηρά εχεμύθεια υπό των οργάνων της αιμοσταγούς Τσέκας-Γκεπεού, είνε τόσον αγρίως απηγορευμένη η ελευθέρα κυκλοφορία ξένων εις το εσωτερικόν της Ρωσσίας, ώστε ουδείς δύναται να βεβαιώση ή να διαψεύση το τοσάκις γραφέν ότι εις πλείστα σημεία της Σοβιετικής Ρωσσίας λειτουργούν σήμερον διά γερμανικών χειρών πολεμικά εργοστάσια, παράγοντα τεραστίας ποσότητας πολεμικών ειδών διά την Γερμανίαν.
Εκείνο όμως το οποίον είνε αναμφισβήτητον είνε ότι οι Εβραίοι της Μόσχας και οι όπισθεν κρυπτόμενοι, ουδέν άλλο ποθούν ειμή νέον παγκόσμιον πόλεμον, εις τον οποίον να παρασυρθούν και οι Ασιατικοί λαοί, διά να επωφεληθούν του γενικού αλληλοσπαραγμού και να συσσωρεύουν , εί δυνατόν, όλον τον χρυσόν των χριστιανικών εθνών, ενώ ταύτα θα τήκονται, όπως ο κηρός, εις την παγκόσμιον ανάφλεξιν.
[ 311206 - Σημείωσις: Το μεταφραστικόν Τμήμα της ΕΕΕ επεμελήθη του Κειμένου τούτου από σκαναρισμένον τοιούτον και πρόκειται συντόμως να το μεταφράση εις τα Αραβικά, Αγγλικά, Ρωσσικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Γαλλικά και Ιταλικά, το οποίον και θα διαθέσει ΔΩΡΕΑΝ μόνον εις σοβαρούς ερευνητάς, Πανεπιστημιακούς, Φοιτητάς και όσους έχουν εκ των προτέρων εκδηλώσει ενδιαφέρον να γνωρίσουν με στοιχεία ‘Τι Εστί Μπολσεβικισμός’. Ο Κομμουνισμός δυστυχώς δεν απέθανεν. Απλώς ήλλαξε προβιάν και διά της Στρατηγικής τού Γκράμσκι, κυβερνά την Ανθρωπότητα μέσω λακέδων του στον ΟΗΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, Παγκόσμια Τράπεζαν, Παγκόσμιον Νομισματικόν Ταμείον, λοιπούς Παγκόσμιους Οργανισμούς, καθώς και μέσω των ΗΠΑ, Αγγλίας, Αυστραλίας, Ν. Ζηλανδίας, Καναδά.
Οι διεθνείς Συνωμόται δεν έχουν εγκαταλείψει το Σχέδιόν των διά Κοσμοκρατορίαν και αν δεν αντισταθούμε μαχητικά, δυναμικά, ανυποχώρητα, τότε όλα όσα έχουν υποστεί οι δυστυχείς Ρώσσοι και οι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης (1917-1991) θα είναι παιχνιδάκι μπροστά σ’ αυτά που ετοιμάζουν με ψηφισμένους ήδη παγκόσμια τους Νόμους ενός αδίστακτου, Φασιστικού, Στρατοκρατικού Δικτατορικού Καθεστώτος! Το μόνο που προς στιγμήν τούς σταμάτησε είναι το Κοράνι, με τους μαχητές των Ισλαμικών Ταξιαρχιών να μάχονται να σώσουν εαυτούς και τους ανυποψίαστους κατοίκους της …Δύσης, από την επερχόμενη λαίλαπα του Διεθνούς Σιωνισμού!!
Οι εντός αγκυλών ευρισκόμενες σημειώσεις είναι του μεταφραστικού τμήματος της ΕΕΕ.
΄Οσοι ενδιαφέρονται να διορθώσουν ορθογραφικώς, και/ή μεταφράσουν τμήμα ή ολόκληρον το κείμενον τούτο εις μίαν των παραπάνω γλωσσών ή εις οιανδήποτε άλλην, παρακαλούνται να το γνωρίσουν εις τον διαθέσαντα το κείμενον τούτο.]